Autorki:
-
Tłumaczenie: Maria Głuch
Konsultacja naukowa: BRAK !
Tytuł oryginału: Préhistoire
Seria/cykl wydawniczy: Wiedza w pytaniach i odpowiedziach – obrazkowa encyklopedia dla dzieci
Wydawnictwo: Olesiejuk
Data wydania: 2012
ISBN: 978-83-7844-297-4 -
Wydanie: papierowe
Oprawa: twarda
Liczba stron: 124
Książka przeznaczona jest dla dzieci i zawiera prawie 500 pytań i odpowiedzi związanych z prehistorią. Autorzy starali się zaspokoić ciekawość młodych czytelników, wyjaśniając m.in. jakimi metodami bada się wiek skamieniałości, skąd wiemy, jaki kolor skóry mieli nasi przodkowie, dlaczego ogień usprawnił broń, dlaczego neandertalczyków nazywamy czasem okrutnymi ogrami i dlaczego prehistoryczni myśliwi oswoili wilka. Wydawnictwo OLESIEJUK, http://www.wydawnictwoolesiejuk.pl
Z dużym sentymentem podchodzę zawsze do książek o archeologii skierowanych do dzieci. Może dlatego, że kiedyś niewiele było takich przystępnych i ładnie zrobionych tekstów. Trzymając zatem w rękach publikację z kolorowymi ilustracjami na poważnie i do śmiechu, a także zdjęciami, jestem pełen oczekiwań i pozytywnego nastawienia. Tak było i tym razem.
Przedstawiona historia dziwnie się zaczyna, bo w jurze – erze dinozaurów. Początek jest zatem paleontologiczno-geologiczny, ale niebawem wkraczamy na pole archeologii. Po kolei pojawiają się kolejne kluczowe problemy prehistorii człowieka. Trzeba przyznać, że są tłumaczone z dużym wyczuciem i znajomością tematu. Trochę żartem, ale bardziej serio dowiadujemy się dlaczego niepoprawne jest twierdzenie, że pochodzimy od małpy. Dalej zaś przeżywamy wynalezienie ognia, tajniki sztuki naskalnej, pierwsze pochówki, ewolucję narzędzi kamiennych, życie neandertalczyków, techniki polowania, przejście do mezolitu, wreszcie obserwujemy proces neolityzacji. Podróż kończy się na wynalezieniu obróbki metali przez człowieka. Dobrze się to czyta. Pytania i odpowiedzi są klarowne, potrzebne i dobrze ułożone.
Oczywiście, że w książce jest trochę błędów, niedokładności raczej, czy nielogiczności, ale nie dyskwalifikuje to książki i dalej warto ją kupić i czytać. Dobra francuska szkoła archeologii i jej popularyzacji zapewniła wysoki poziom wbrew usterkom. Po przeczytaniu tej można przecież sięgnąć do bardziej zaawansowanych publikacji…
